Nadat de gekwalificeerde vakjury uit de meer dan honderd inzendingen de genomineerden en winnaar van de Parkstad Limburg Prijs aangewezen heeft, mag ook het publiek haar favoriet kiezen. Gedurende de expositie kan er door bezoekers gestemd worden op een van de exposanten. Aan het einde van de editie koopt de Stichting Promotie Limburgse Kunstenaars een kunstwerk aan van de kunstenaar met de meeste stemmen. Uit de enorme stapel stemformulieren van deze winnende kunstenaar wordt een stemmer getrokken die dit kunstwerk in ontvangst mag nemen.
Van de vele uitgebrachte stemmen bleek tijdens deze zevende editie Liza Wolters bij uitstek de publieksfavoriet. De gelukkige stemmer die daarmee door de organisatie een kunstwerk van Liza Wolters krijgt aangeboden is Sarah Rose Guitian Nederlof.
Het werk van Liza Wolters (1992, Landgraaf) onderscheidt zich door de verbeelding van subtiele, toevallig ontstane scènes in het alledaagse leven. Daarbij lijkt zij op het scherpst van de snede te werken om het bijna ongrijpbare aan de kijker te laten zien en voelen. Met een scherp oog en een meditatieve focus op een subtiele vormen- en bewegingstaal, legt Liza haar observaties vast in fotografie, installaties en meer recentelijk op video. De zorgvuldige kadering opent een wereld van vormen die ver boven de voorspelbaarheid en soms ogenschijnlijke saaiheid van het dagelijkse leven uitstijgt.
“Toen ik negen was begon ik te fotograferen met een geleende analoge camera, die ik voortdurend bij me droeg. Ik fotografeerde voornamelijk mensen; dit was een van de eerste manieren waarop ik de verbinding zocht op een plek waarin ik dat miste. Dat zoeken is nog steeds een thema binnen mijn werk.”
De ervaring van het werk van Liza is gelaagd. Evenzo boeiend en gefocust als de vastgelegde impressies, zijn de verschillende materialen waarop Liza werk afdrukt, zoals stof, papier, plastic en glas. En de wijze waarop zij de dialoog aangaat met de ruimte in de vorm van verstilde en subtiele installaties die de kijker meeneemt in een meditatieve zoektocht. De jury is ingenomen door het werk van Liza en voelt de potentie en de urgentie van verstilling en aandacht voor de wereld die zich permanent direct om ons heen bevindt. Verwondering en contemplatie – zo weet Liza ons te laten zien en voelen – gebeurt onder je neus. Als een parelduiker haalt zij dit in haar werk boven water.
